بررسی میزان رضایت‌مندی و ارزیابی دانشجویان پزشکی کارآموز وکارورز از کیفیت آموزش دوره بالینی دردانشگاه علوم پزشکی شهرکرد- 1384

سابقه و هدف: پویایی علم پزشکی که از زمره مهم‌ترین بخش‌های علم در دنیای امروز محسوب می‌شود اهمیت کار یک پزشک و بالطبع شیوه آموزش پزشکی را حائز اهمیت می‌سازد. این مطالعه به منظور ارزیابی میزان رضایت‌مندی و عوامل موثر بر ارتقاء سطح رضایت‌مندی کارآموزان و کارورزان بالینی رشته پزشکی از آموزش ارائه شده در بخش‌های بالینی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام پذیرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی ، نظرات 77 نفر از دانشجویان کارآموز و کارورز پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در مورد آموزش ارائه شده در بخش‌های بالینی و بخش بهداشت دانشگاه در قالب یک پرسش‌نامه که شامل سوالاتی پیرامون نحوه آموزش بخش‌های مختلف بالینی و آموزش مهارت‌های بالینی و نیز اطلاعاتی شامل سن و جنس‌، سال ورود به دانشگاه، نمره امتحان علوم پایه و امتحان پره‌انترنی بود جمع آوری گردید. رضایت‌مندی دانشجویان به صورت سه معیار زیاد، متوسط و کم ارزیابی گردید. در پرسش‌نامه از دانشجویان درخواست شد که دلایل خود مبنی بر رضایت یا عدم رضایت از بخش‌های مورد نظر و راه حل‌هایی که به نظر آنان می‌تواند در بهبود روند آموزش موثر باشند ذکر نمایند. اطلاعات بدست آمده پس از کد بندی وارد نرم افزار آماری SPSS شده و تجزیه وتحلیل اطلاعات با استفاده از تست های آماری مجذور Chi، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و آمار توصیفی صورت گرفت. نتایج: نتایج بدست آمده رضایت‌مندی دانشجویان را در حد زیاد نسبت به دوره های آموزشی ذکر شده به صورت زیر نشان داد: طب داخلی 7/25%، مبانی جراحی 4/27%، طب اطفال 5/17%، طب زنان 3/6%، عفونی 5/54%، اعصاب 5/36%، گوش و حلق و بینی 8/54%، چشم پزشکی 5/47%، مسمومیت‌ها 2/21%، روانپزشکی 7/37%، اورولوژی 3/6%، بهداشت 6/17% و آموزش مهارت‌ها 4/17%. بیش‌ترین میزان رضایت‌مندی در بخش‌های داخلی و اطفال مربوط به برگزاری گزارش صبحگاهی و در بخش جراحی مربوط به ویزیت درمانگاه سرپایی و در درجه بعد مربوط به کلاس‌های تئوری بخش بود. در بخش زنان کم‌ترین میزان رضایت‌مندی را دانشجویان از درمانگاه سرپایی و کلاس‌های تئوری متذکر بودند. در بخش‌های مینور بخش‌های گوش و حلق و بینی، عفونی، روان‌پزشکی و اعصاب به ترتیب بیش‌ترین رضایت‌مندی دانشجویان را جلب نمودند. میزان رضایت‌مندی از آموزش بالینی با سن و جنس و مقطع تحصیلی ارتباط معنی‌دار نداشت ولی میزان رضایت‌مندی از دریافت مهارت‌ها در کارورزان به طور معنی‌داری بیش از کارآموزان بود. میزان رضایت‌مندی از بخش زنان با نمره علوم پایه و پره‌اینترنی ارتباط معنی دار داشت. بحث ونتیجه‌گیری: در بخش‌های ماژور دانشجویان از عدم توجه کافی به راندهای آموزشی، درمانگاه‌های سرپایی و کلاس‌های تئوری ناراضی هستند. در مقابل گزارشات صبحگاهی با رضایت‌مندی بالای آنان همراه است. نارضایتی بالا از بخش زنان، مسمومیت‌ها و اورولوژی و نیز آموزش اقدامات احیا و لوله گذاری و مدیریت انجام زایمان از مجموعه آموزش‌های مهارت‌های بالینی، توجه خاص برنامه ریزان آموزشی را طلب می‌نماید.